♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥


به نام خالق یکتا

^^^^^*^^^^^

سلام سلام و سلام بر همه بر کل جهان
اسلام علیک یا علی بن موسی الرضا
سلام اقا جان
اقا امشب شب تولدتونه
تولد باسعادتتون مبارک

*!^^!^^^^!^^!*

می خوام الان یه ذره گذشته هارو مرور کنم
وقتی بچه بودیم تو حرمت بزرگ شدیم
دستبند سبزمونو به پنجره فولادت گره میزدیمو خواسته هامونو می گفتیم
و شما اجابت می کردی
یه ذره بزرگ تر شدیم با مشکلات اشنا شدیم
خلاصه همه می گفتن پدر و مادر و فامیلا میگفتن اقا امام رضا رو واسته کن حاجتتو بگیر
اقا شما و خدا بد عادتمون کردید هر مشکلی پیش اومد سرمونو به سمتتون چرخوندیم
و شما هم از کرمتون حاجت روامون کردید
ولی موقع خوشی ما بی وفا ها یادی ازتون نکردیم
و فقط موقع سختی یادتون افتادیم
اما شما بازم واسطه میشدید برامون و از خدا برامون حاجت می گرفتید
اشتباه بعدی مون این بود که فقط یاد خودمون بودیمو دیگران تو دعاهامون شریک نمی کردیم
اما شما بازم
واقعا به اینجا میرسم خیلی شرمنده میشم
اسفند ماه ۹۸رسید خیابان عوض اینکه پر به شه از دستفروشا و همه با خرید کردن به استقبال بهار برن
خلوت خلوت شده بود همه جا به جای اینکه بوی شروع زندگی بده
......

بوی مرگ میدادچون کرونا اومده بود
بهار بدون عید اومد و رفت
و تولد فرزندت اقا مهدی خیلی غریبانه برگزار شد
اما حالاتولد خودت اقا
اقا امام رضا عزیز که به ایران ما اومد
اقا دل همه برای گنبد طلایی ات کبوترهای حرمت
خیلی تنگ شده
اقا نزار روز تولدت ناامید بریم
اقا بیا و واسطه شو برامون
برای ما بنده های خطاکار
بر ای ما رو سیاه ها
اقا گناه زیاد کردیم
اما کرمت از گناهان ما خیلی بیشتره
اقا برای کل دنیا واسطه شو
اقا کرونا رو ازبین ببر تا بیایم پابوست همه میایم تو بطلب ما
تو به یک اشاره از ما به سر دویدن
این بیت همیشه ماردم میگه که الان مصداق حال ماست
اقا الان می خوام برای همه دعا کنم

*@@*******@@*

اقا همه چشمشون به بزرگیته
اقا همه مریض ها رو شفا بده
اقا سایه هیچ پدر و مادری رو از سر هیچ خانواده ای کم نکن
اقا هر کی بچه می خواد بهش عنایت کن
همه رو به موفقیت برسون
ظهور اقا مهدی را نزدیک برگردان
به همه دلی خوش، لبی خندان و جیبی پر پول بده
همه رو به راه راست هدایت کن
و مراقب تمامی بنده هات و ادمیان باش
و به خدا بگو : مادستمون به اسمونت نمی رسه ولی تو که دستت به زمین می رسه دستمونو محکم نگه دار

اقا واسطه شو برای همه و حاجت هامونوبگیر
ممنون

*♥♥♥♥*♥♥♥♥*

بچه ها من دیگه دعایی یادم نمی یاد هرکی هر دعایی داره یه کامنت بزاره و دعا های این پستو کامل کن

@~@~@~@~@~@

از طرف بنده گنهکار و سمج شما

o*o*o*o*o*o*o*o

صدیقه با درموندگی گفت

هیچی به خدا! از حموم برمی گشتم. رفتم دم مغازه خروس فروشی ببینم واسه مرغ عشقها ارزن داره که نصرت کفتر باز جلومو گرفت و گفت که به اعظم ارزن میده تا واسم بیاره

ابی با خشم غرید

 غلط کرده کفتر باز چلغوز ! ببینم یکی تو این محله نبود که با تو بیاد حموم که تو اینجوری زیر بازارچه جولون ندی؟

صدیقه یه پشت چشمی نازک کرد و گفت

واا !!!! خان داداش کی وسط هفته ای حموم میره که با من بیاد

ابی چرخی به گردنش داد و دور و برشو نگاهی انداخت و گفت

 آرومتر دختر! یواشتر! تو هر روز میگذره حیا میات یُخ تر میشه! حالا اگه کل بازارچه نفهمن که تو غسل واجب بودی نمیشه؟

اخم غلیظی بین ابروهاش انداخت و با صدای بَمِش گفت

 زود برو خونه. دیگه نبینم که زیر بازارچه وایسادی و با این اجنبی ها هر هر کر کر راه انداختی که دیگه هیچی نمی فهمم و اونوقت تیکه بزرگه ت گوشته

صدیقه لبخند مکش مرگ مایی زد و با لحن کشیده ای تو چشمای ابی سیریش زل زد و گفت

چشــــم خان داداش

ابی بادی تو غبغب انداخت

  د برو دیگه! وایساده منو نیگا نیگا میکونه

صدیقه که رفت ابی سیریش دستمالشو دور دستش پیچوند و گفت

 چه آبی رفته زیر جلدش پدر سوخته! چیشاشو واسه من گرد می کونه

و بعد به سمت مکانیکی اوس رجب رفت که هر روز صبح علی الطلوع تا شش بعد از ظهر اونجا کار می کرد و از زور بازوهاش خرجی مادر پیر و خواهرشو در می آورد و تا جایی که وسعش می رسید به فقیر، فقرای زیر بازارچه هم چیزی می رسوند

اونروز، روز پر کاری بود. چند تا ماشینو با هم واسه تعمیر آورده بودن. حسابی خسته شده بود. بایست زودتر خودشو به خونه می رسوند تا شام میخورد و بعد یه استراحت به کافه می رفت

پاشو که از در مکانیکی بیرون گذاشت، سرشو به آسمون برد

اوستا کریم نوکرتیم! امروزم که گذشت! هر روزمونو مثه امروز به خیر بگذرون

به خونه شون که رسید، هوا حسابی تاریک شده بود. نگاهی به در چوبی و کلون در انداخت. دست انداخت وچند ضربه زد صدای ننه پیرش بلند شد

کیه؟

 واکو ننه! ابیت اومده

مادر پیرش در رو باز کرد. نگاهی به هیکل ریزه میزه، چارقد ململ سفید، پیرهن کمر کش دار گل گلی، شلوار پاچه گشاد مشکی و عینک ته استکانی مادرش که با کش شلوارآبی پشت گوشش انداخته شده بود انداخت. خم شد و مادرش رو بلند کرد و گفت

 قربون ننه ابی بشم من

مادرش که خنده فلفل نمکی به راه انداخته بود پشت سرهم میگفت

بذارم پایین ننه! کمرت خدا نکرده درد میگیره

 فدای جفت چیشات ننه! این تنو میخوام چیکار که نتونه ننه شو بغل کونه

مادرشو پایین آورد و با اولین قدم که پا تو حیاط گذاشت صداشو انداخت به سرش

کوجایی صدیقه؟ آبجی؟ صدیق با توام؟ کجایی ورپریده ی خنجری؟

مادرش با صدای لرزونی گفت

از موقع صلات ظهر که برگشته خونه زیر پتو چپیده و میگه سردمه! فکر کنم سرما خورده. جوشونده بهش دادم ولی توفیری نکرد

ابی سری تکون داد و زیر لب گفت

 انقذه که خودشو زیر بازارچه باد میداد ناکس

ناگهان چیزی به ذهنش رسید و خنده ای کرد و با خودش ادامه داد

 مگه آبجی ابی نباشی که فیلم در نیاری؟

کفشاشو از پاش در آورد و خودشو تو اتاق انداخت و رو به صدیقه که زیر پتو خوابیده و پتو رو به سرش کشیده بود گفت

پاشو ورپریده! پاشو ادا در نیار! کاریت ندارم

و زیر لب ادامه داد

یعنی ایندفعه کاریت ندارم

هیچ صدایی ازصدیقه در نیومد

ابی سیریش دست برد و پتو رو از روی صدیقه کشید

 دِ پاشو دختر، ننه دست تنهاست! پاشو برو دست به کومکش

صدیقه با صد ادا یه چشمشو باز کرد و نگاهی به روبروش انداخت، چشم دیگه شو هم به زحمت باز کرد و دستاشو کشید یعنی از خواب بیدار شدم. تو جاش نشست و رو به ابی سیریش گفت

واااه! داداش این چه طرز بیدار کردنه! زهره ام ترکید

ابی هنوز از کار دم ظهر صدیقه شاکی بود ولی چون مرامش دست بلند کردن روی زن نبود، به روی خودش نیاورد. هرچند با خودش قسم خورده بود که اگه یه بار دیگه صدیقه رو تو اون وضع ببینه چشماشو ببنده و کمربندو به بدنش راسته چپه آشنا کنه! استغفراللهی زیر لب گفت و خشمشو خورد

پاشو دختر! پاشو مزه نریز. برو به ننه کمک کن

قامت صدیقه که از جلوی چشماش گذشت با خودش گفت

 اگه زبون دراز خنجریت نبود، کی ها بود که عروس شده بودی! و الانه هم بچه ت تو بغلت بود. اگه نتونم شوورت بدم اون دنیا نمیتونم تو چیشای آقام نیگا کونم

با صدای بهم خوردن ظرفها توی سینی ای که تو دستهای صدیقه بود سرشو بلند کرد

خدا وکیلی صدیقه دختر قشنگی بود ولی امون از زبون دراز و دهن بی چاک و بستش که همه بهش میگفتن خنجری

ننه ش در حالیکه دستو به زانوش زده بود با ماهی تابه رویی وارد اتاق شد. طبق معمول شبها شام کوکو داشتن. حالا فرق نمیکرد چه نوعی باشه

بعضی اوقات هم به قول صدیقه ناپرهیزی میکردن و کته قرمزی یا همون کته گوجه فرنگی و سیب زمینی می پختن

از جاش بلند شد و به حیاط رفت تا کنار حوض دست و رویی بشوره.شامو در آرامش و سکوت خوردن. بعد شام رو به ننه ش کرد و گفت

  ننه دارم میرم پیش بچه ها . دیر میام. یه وقت هول ورت نداره که چِم شده

مادرش، رو به ابی با لحن آرزومندی گفت

کی بشه که کت و شلوار دامادی به تنت ببینم، ننه! و به جای اینکه شبا با رفقات راه بیفتی تو کافه هادست زنتو بگیری و بیای اینجا

ابی رو ترش کرد

 باز ننه ما رو یاد قرض و قوله هامون ننداز! با کدوم پول و پشتوونه به ما زن بدن؟ بیشین ننه تو رو خدا! یه امشبو بذار حالمون خوش باشه

یا علی گویان از خونه خارج شد. وقتی زیر طاق ورودی بازارچه رسید، میتی هوش و جوات رادار منتظرش بودن. با اونها به سمت کافه آبشار نقره ای راه افتاد. وارد کافه که شد چشمش به میز روبروی سن افتاد که طبق معمول کاظم قرو قاطی و نوچه های خزش در حال عیش و نوش بودن و خنده های مستانه شون کافه رو پر کرده بود. پری بلنده و اقدس چهار چشم هم مشغول خوش خدمتی به کاظم و بقیه بودن

ابی سیریش یقه پیراهن سفیدشو درست کرد و کلاهشو رو سرش جابجا کرد و با رفقاش لوطی وار پا به کافه گذاشت. چشم چرخوند و یک میز خالی کنار میز کاظم قرو قاطی پیدا کرد. در همین موقع بهجت تیغی از اون سر سالن خودشو به ابی رسوند و با ناز و غمزه ای که فقط مخصوص زنهای اونجا بود رو به ابی کرد

به به! سلام آق ابی!چشممون روشن! چه عجب یادی از ما ضعفا کردی؟

ابی لبخند گله گشادی زد و گفت

  احوالات بهجت تیغی چطوره؟

بهجت گوشه چشمی نازک کرد و با کف دست آروم به پشت ابی زد

چند بار بهت بگم بگو بهین، بلا

ابی دید که بهجت به دلیل زیاده روی تو مصرف نوشیدنی حال خوبی نداره با چشمکی که به جواتی زد به اون فهموند که بهجتو یه جور ازش دور کنه

در همین موقع بقیه داداشهای ابی سیریش هم اومدن و همگی دور میز نشستن و کم کم سر و کله ی ساقی ها و دوست و رفقای مونث نوچه های ابی هم پیدا شد

تنها کسی که از این قانون مستثنی بود، ابی سیریش بود که به قول خودش "نیگای ناپاک به ضعیفه ها نداشت حالا هرکی میخواست باشه"

همین خوی و خصلت ابی و اندام متناسب و چهره ی مردونه‌ش بود که همه زنهای کافه آرزو میکردن یه روز کنار ابی بشینن و ساقی اش بشن.ولی ابی ساقی سر خود بود. خودش میریخت و خودشم میخورد

هنوز استکان دومو بالا نبرده بود که صدای تقی شارلاتان که از نوچه های کاظم قرو قاطی بود، بلند شد

میبینی آق کاظم؟ بعضی ها بدجور روشونو با آب مرده شور خونه شستن! قاب بازی رو با دوز و کلک میبرن و به روی خودشون هم نمیارن! تازه شم پا میشن میان تو جمع و سینه هم سپر میکونن

جلال خاک انداز طاقت نیاورد وایسته تا بقیه دوستهاش جواب بدن. از جا بلند شد و سرشو به سمت میز کاظم کشید و رو به تقی شارلاتان گفت

هه ته ته زرشک

همین چند کلمه کافی بود که جرقه شروع یه دعوا بشه! استکان و شیشه بود که میشکست و صندلی بود که به سرو صورت هم میکوبیدن و میز بود که کف کافه ولو میشد! کلاه بود که زیر پا لگد مال میشد و دستمال یزدی بود که دور دهن همدیگه میپیچوندن! واسه صاحب کافه که بد نمیشد. هم پول بلیط ورودی رو گرفته بود و هم پول شکست و ریختهارو چهارلا پهنا با صاحبای دعوا حساب میکرد. اصلا این قانون کافه بود که هفته ای یکی دو بار شاهد این دعواها باشن
وقتی دعوا به جایی میرسید که دیگه واسه صاحب کافه سود نداشت زنگ میزد به پلیس! ابی سیریش موهای کاظم قرو قاطی رو گرفته بود و مشت به دهنش میزد خون از بینی کاظم راه افتاده بود. و عربده هاش در عربده های ابی قاطی شده بود. ابی در حالیکه با زانو به شکم کاظم میزد، با صدای بلندی که تماشاچی‌های جنگ تن به تن لوطی ها و نالوطی ها بشنون گفت

  به دهنت مشت میزنم که بفهمی ابی هرچی باشه اهل دو کار نیست! نیگا به ناموس مردم و کلک بازی

در حالیکه یقه کاظمو گرفته بود و جسم بیحالشو نگه میداشت رو کرد به جمع و با داد گفت

  آهای ایها الناس! امشبو یادتون باشه که ابی دهن یکی رو که بی موقع باز شده و دری وری گفته داره میدوزه

بعد از مدتی که شاید نیم ساعت شد با صدای داد یکی از نوچه های ابی که میگفت صاحب کافه به پلیس زنگ زده گروه لوطی ابی سیریش و نالوطی کاظم قرو قاطی از کافه زدن بیرون. همه شل و پل بودن! بینیها ضرب دیده! دهنها پرخون! لب و لوچه ها ورم کرده و خونی مالی! زیر چشم‌ها جای مشت مونده! یقه لباسها جر خورده و تکمه های پیراهنها کنده شده و زیر بغل کتها دوخت در رفته! هرکی به فکر خودش بود. بعضی از نوچه های کاظم هم به خاطر زیاده روی کنار جدول بالا می آوردن.ابی سیریش دستشو به عالمت همه بریم باز و بسته کرد. تنها کسی که این وسط کمترین ضربه رو خورده بود، داش ابی بود! گل سرسبد مردهای بازارچه!چند روز از دعوای ابی سیریش با کاظم و رفقاش می گذشت. جسته گریخته کاظم و دوستاش پشت سر ابی و داداشهاش خط و نشون می کشیدن ولی ابی به هیچکدوم از نوچه هاش اجازه نداد که عکس العملی نشون بدن

یه روز تنگ غروب که ابی دست و صورت و لباساش پر شده بود از روغن واسکازین ماشین یکی از مشتریها، اوس رجب اونو از پنجره اتاقش صدا زد

ابی! ابی!

ابی که کاپوت ماشینو بالا زده بود و در حال تعمیر ماشین بود، از همونجا صداشو انداخت به سرش

  بله اوس رجب

بیا تو اتاق من. یکی اومده و میخواد ببینتت

ابی ابرویی بالا انداخت و دهنی کج کرد و با خودش گفت

  یعنی کی میتونه باشه؟ ما که کسی رو نداریم که دلش واسمون تنگ بشه! داداشا هم که الان همه سر کارو بار خودشونن

همینطور که در حال پاک کردن دستاش از روغنها با دستمال بود رو به اکبر فنچ که اونهم تو مکانیکی کار میکرد، گردوند و با صدای بلند گفت

  اکبر کوجایی؟

اکبر که در حالت بستن جعبه آچارها بود از ته گاراژ داد زد

اینجام داش ابی

  بقیه ش با تو

چشم داش ابی

ابی خودشو به اتاق اوس رجب رسوند

  ...بله اوسا امری ......

هنوز حرفشو تموم نکرده بود که چشمش افتاد به یک جوون همسن و سال خودش یا شاید هم یکی دو سالی بزرگتر در یک کت و شلوار سورمه ای. یک کلاه هم که مخصوص راننده های افراد طبقه مرفه جامعه بود، در دست داشت. رو به مرد کرد

  سام علکوم داداش

اوسا رو به ابی گفت

ایشون آقای حشمت صادقی راننده شخصی جناب آقای فیروز عمید یکی از وکلای معروف و مشهور تهرونن، که واسه دیدنت اومدن

ابی رو به مرد صداشو بَم کرد و ساعد دستشو جلو آورد

  ببخشید داداش دستمون بدجور ناشوره

مرد به نشانه احترام و رعایت ادب، ساعد دست ابی رو گرفت

 خواهش می کنم

ابی یه ابروشو به عادت همیشگیش بالا انداخت و رو به اوس رجب گفت

  اونوقت این حشمت خان با حاجیت چیکار داره؟

حشمت صادقی بدون معطلی گفت

  آقای عمید میخوان شما رو ببینن

ابی با بالا بردن بیشتر ابروهاش تعجب زیادشو نشون داد

  آقای عمید؟ همین وکیله که اوس رجب گفت؟ اونوقت چرا؟

حشمت صادقی لبخند پت و پهنی به ابی انداخت و شونه هاشو به علامت نمیدونم بالا برد. ابی قیافه حق به جانبی گرفت

  اونوقت ما از کوجا باید به حرف شوما اعتماد کنیم که قرار نیست سرمونو زیر آب کونن؟ و شما از رفقای کاظم قرو قاطی نیستی و نیومدی حاجیتو اغفال کونی؟

مرد نگاهی به ابی انداخت و چشماشو ریز کرد و شمرده جواب داد

  من اون آقایی که شما میگید رو نمیشناسم ولی .....

دستشو به جیب بغل کتش برد و یه کارت ویزیت بیرون آورد

ابی نگاهی به کارت انداخت و کمی اونو انداز ورنداز کرد ابی نگاه پرسشگرانه ای به اوس رجب انداخت یعنی چکار کنم؟

حشمت صادقی گفت

چطور شما اسم جناب فیروز عمید هنوز به گوشتون نخورده؟

ابی با خرسندی جواب داد

 آخه داشی ما هنوز پامون به کلونتری و دادگاه وا نشوده

حشمت صادقی ابروهاشو تا جایی که امکان داشت بالا انداخت. بعید به نظر میرسید که ابی که ظاهرش داد میزد از لوطیها و یا به قول معروف از جاهلاست تا حالا به کلانتری نرفته باشه

حشمت ذهنشو از این مسئله پاک کرد و پوف کوتاهی کشید و گفت

 بالاخره با من میاید یا نه؟ آقای عمید تو دفترشون منتظر شما هستن

اوس رجب مجال جواب دادن به ابی نداد

ابی بابا جان برو! شاید خیریتی تو کار باشه

ابی در حالیکه به محاسن سفید اوس رجب که حق پدری رو تو این چند سال شاگردی واسش به جا آورده بود گفت

 هرچی شوما بگید اوس رجب

رو کرد به حشمتو گفت

داشی یه چند لحظه به ما اجازه بده این کثیفیها رو از خودمون پاک کونیم تا بیایم

بعد از یه ربع ابی با همون شکل و شمایل جاهلیش ظاهر شد و درحالیکه دستمال یزدی رو با دقت تمام به دور دستش میپیچید رو به حشمت گفت

بریم داداش

حشمت با ادب کامل گفت

من آماده ام. بریم

o*o*o*o*o*o*o*o

رمان ابی سیریش بادیگارد میشود | قسمت اول ◄

*yohoo* *yohoo* *yohoo*

‏امروز رفتم بيمارستان تست كرونا بدم

ده تومن ويزيت دكتر شد، ١٠٠ تومنم شاباش دادم پرستارا داشتن ميرقصيدن
😁💃🕺🏾

خلاصه میرید بیمارستان‌ پول نقد همراهتون باشه شاباش بدید پرستارا در حال رقصن
😄

#کرونا_را_شکست_میدهیم 👌

*khande_dokhtar* *khande_dokhtar* *khande_dokhtar*

♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦

یعنی این ده پونزده ماه باقی موندهِ دوره ریاست جمهوری روحانی رو هم بتونیم جون سالم بدر ببریم، یه هشت سال دفاع مقدس دیگه رو پشت سر گذاشتیم. علی برکت‌الله
🖐😂

*divone* *divone* *divone*

♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦


حرمت عطسه هم از بین رفته، قبلاً عطسه میکردی 10 نفر میگفتن عافیت باشه، الان عطسه میکنی 100 نفر میگن زهر مار جلو اون دهن گندتو بگیر

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

روحیه دهی به مردم به سبک رادیو : تو وضعیت بحرانی فعلی، خیلی ها دارن از هم "حلالیت" می خوان... مرا ببخش را بشنوید با صدای مجتبی کبیری!

*♥♥♥♥*♥♥♥♥*

نور به قبر بروسلی بباره، مرحوم یه چی میدونست، چینیا رو چک و لقتی می‌کرد!

@~@~@~@~@~@

قبلا همه میخاستن تا عید خوش اندام شن الان وضعیت جوری شده ک همه فقط میخان تا عید زنده بمونن

*hir_hir* *hir_hir*

قدیم همه برنامه هامونو میچیدیم واسه بعد عید، الان همش افتاده واسه بعد کرونا

*abnabat* *abnabat* *abnabat*

یادش بخیر قدیما یکی سرفه میکرد میزدیم پشتش، الان با لگد میزنیم در ماتحتش

*bro_khonaton* *bro_khonaton* *bro_khonaton*

بعد از تموم شدن کرونا، کوپن سفر میدن، تعطیلات جبرانی میذارن، اصلا خودشون میان دستتو میگیرن میبرن پارک وسینما. پس هموطن بشین تو خونه ات

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

دلاتون شاد،لباتون خندون❤

..♥♥..................

دلـ خوشیـ یعنیـ

.

برید سفر یهویی با دلبرت

.

وسط خیابون بین همه سختیات وقتی داری بهش فکر میکنی یهویی ببینیش

.

یه رفیق داشته باشی مثل خونوادت هواتو داشته باشه

.

وسایل توی کیفت ، بوی عطرتو بگیرن

.

وقتی رفتین زیر یه سقف ندونی چند پیمونه برنج درست کنی

.

اسمش رو روی بخار شیشه بنویسی

.

ماساژ اون نقطه از کمرت که درد میکنه

.

پیدا کردن تخمه ی بدون پوست لابه لای تخمه ها

.

حرص دادن کسی که دوسش داری

.

بوی کاه گل های محله های قدیمی

.

..♥♥..................

دلاتون شاد و لباتون خندون

😂💋

^^^^^*^^^^^

یه اصطلاحی هست که میگه
دوسال میریم سربازی
شصت سال خاطراتشو تعریف میکنیم
حالا یجور دیگه هم هست

میگن
دوسال عمرمون تلف شد
پدرمونو دراوردن
...
و اینا

بعد همش مینالن که
عخییی
چه روزایی بود
یادش بخیر
...
و اینا

^^^^^*^^^^^

بگذریم

تو سربازی اینایی که پایه خدمتیشون بالاست
معمولا دیگه چموش بازی در میارن
پست نمیدن
میشن ارشد و اذیت جدیدا میکنن
بهرحال برا خودشون حق اب و گِل دارن

قبلا گفتم خدمتم توی نقطه ی صفر مرزی بود و تو سنگر کمین

چون تیربارچی بودم و تیربار هم دوتا خدمه میخواد
همیشه یکیو میفرستادن کمکی برا من
ولی خب
دو روزه از اون جهنم جیم میزد و من تک میشدم
بگذریم که من ژنتیک تنهایی خودمو دوست داشتم
پس از خدا م بود کسی دورم نباشه

^^^^^*^^^^^

یروز چندتا سرباز صفر رو فرستادن پاسگاه ما
افسر مافوق هم کمال سوءاستفاده رو از این بدبختا میکرد
ولی برا ما قدیمیا جرات نداشت شاخ بشه
چون بد جور ضایعش میکردیم
از قضا یکی از این جدیدا خیلی پسر ساده و در عین حال نفهمی بود

سر همین نفهم بازیش خواستن اذیتش کنن
به این شاخ شمشاد گفته بودن اینجا باید حق طناب بگیری
این یه اصطلاحی بود تو سربازی
که برا بچه ترسو ها کاربرد داشت
یعنی با طناب خودتو دار بزنی
و گویا کسی به این شاخ شمشاد گرا نداده بود که این یه اصطلاح سرکاریه

^^^^^*^^^^^
ضمن اینکه میخواستن اینو از سر خودشون کم کنن
فرستادنش دوکیلومتر جلوتر پاسگاه
داخل مرز..سنگر کمین..پیش منه خدا زده

همون روز با قاچاقچیها درگیر بودیم
نگو به این نکبت گفته بودن
سهم طناب تو..پیش اون سربازه س که تو سنگر کمینه
باید بری پیش اون

^^^^^*^^^^^
القصه
من مشغول تیراندازی بودم و هی باید قطار فشنگ میدادم دهن تیر بار
یهو دیدم یه سرباز
عین گاو داره وسط درگیری میاد سمت من
صدا هم به صدا نمیرسید که بهش بگم
نکبت..موقعیت منو لو میدی..نیا سمت من

با بیسیم به عقب گفتم این نکبت کیه داره میاد..چرا فرستادینش
گفتن کمکی خودته

نمیشد کاری کرد
فقط یه لحظه عقل کرد و دراز کش و سینه خیز اومد
تا رسید تو سنگر گفت

حق طناب من پیش شماست؟؟؟

^^^^^*^^^^^
گاهی وقتا ادم دلش میخواد یه کارد برداره
شاهرگ خودشو بزنه

یه مشت تو پوزش زدم و گفتم
میتمرگی همینجا و تا نگفتم تکون نمیخوری
بدبخت ریده بود تو خودش

بعد یکساعت که درگیری تموم شد
بهش گفتم
مردک شتر
اومدی اینجا مال باباتو بگیری؟
خب نفهم..میکشنت
بعدشم براش توضیح دادم که حق طناب برا سرکار گذاشتنت بوده

^^^^^*^^^^^
طبق معمول
روز بعد باز تنها شدم
چون از من خر تر برا اون پست و اون سنگر نبود

الهی که هیچوقتی..هیچ کسی نفهم گرفتار نشه

o*o*o*o*o*o*o*o

*~*~*~*~*~*~*~*

کره ای گفت به بابای خرش
پدر از همه جا بی خـــــبرش

وقت آن است برای پسرت
این الاغ نرّه ی کره خـــــرت

ماده ای خوشگل و زیبا گیری
تو که هر روز به صحرا میری

وقت آن است که زن دار شـوم
وگرنه از بی زنی بیمار شوم

پدرش گفت که ای کره خَرَم
ای عزیز دل بابا ، پســـــــرم

تو که در چنته نداری آهی
نه طویله ، نه جُلی نه کاهی

تو که جز خوردن مال پدرت
پدر نرهّ خر دربــــــــــــــدرت

هیچ کار دگری نیست تورا
یک جو از عقل به سر نیست تورا

به چه جرأت تو زمن زن طلبی
باورم نیست که اینقدر جَلبَی

باید اول تو بگیری کاری
بهر مردم ببـــــــــــری تو باری

بعد از آن یک دو تا پالان بخری
بهر آن کُرّه خوشگــــــــل ببری

یک طویله بکنی رهن و اجار
تا که راضی شــود از تو آن یار

بعد باید بخری رخت عروس
بهر آن ماده خر خوب و ملوس

جُلی از جنس کتان اعلا
روی جُل نقش و نگاری زیبـــــــا

بعد باید بکنی گلکاری
بهر ماشین عروس ، یک گــــــاری

وقتی اینها بشود آماده
بعد از این زندگیّت آغــــــــــــــازه

می بری ماده خرت را حجله
با تأنی نَکه با این عجلــــــــــــــــه

بشنو این پند زبابای خرت
پدر با ادب و با هنــــــــــــــــــــرت

تا که اسباب مهیا نشود
موسم عقد تو بر پا نشــــــــــــــود

پس از امروز برو بر سرِ کار
تا نهند آدمیان پشتـــــــــــــــت بار

*~*~*~*~*~*~*~*

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

تبدیل شده بودم به یه تیکه گوشت گوشه خونه

من که دیگه رازم پیش همه برملا شده بود

چندین و چند بار رفتم تو کوچشون ولی پدر بی وجدانش تمام پنجره ها رو جوش زده بود

عطیه بیچاره هم به خاطر من کلی حرف شنید

دیگه رسماً تموم راه های ارتباطی من با جلوه قطع شده بود، حال و روزم رقت انگیز بود

همه منو به حال خودم گذاشته بودن، مادرم مدام دورم میچرخید هرچیزی که قبلا دوست داشتم برام میاورد اما اون نمی دونست که دوای درد من یه آدمه

که در عین نزدیکی چند تا کوچه فرسخ ها ازش دورم
یادمه یه روز به سامان گفته بودم تیله خیلی دوست دارم ولی از ترس جواد که نکنه قورتشون بده هیچ وسیله ریزی نگه نمیداریم

اون دیوونه هم تمومه تیله های پچگیشو که داخل یه شیشه خیار شور بود برام آورده بود، دوست ساده و بی غل و غش من فکر میکرد غم من با دیدن اون تیله های رنگارنگ تموم میشه

غافل از اینکه این غم و درد توی تموم رگهای بدنم ریشه دوانیده بود، اون میرفت، امین میومد با کلی مسخره بازی و تو سر و کله زدن وقتی میدید تلاشش بی فایده است با یه نگاه غمگین و وارفته من رو ترک میکرد

فرهان راست میگفت اون به بدترین صورت ممکن از من انتقام گرفت

همون روزی که مقابلش دو دفه سیلی خوردم، و اون با لذت له شدن غرورمو تماشا میکرد کاشف به عمل اومد که اون بارها منو تعقیب کرده تا ازم آتو بگیره، بی همه چیز روز قرار رو فهمید و صاف رفت گذاشت کف دست میرانی

تمومه اینا رو خودش وقتی داشت از کتکهای امین و سامان جون میداد گفت
اونقدر مقابل من زدنش که خون بالا آورد ولی هیچی دیگه برای من مهم نبود من که مثل یه مرده متحرک شده بودم، چه فایده با کتک زدن اون نه دل من خنک میشد نه همه چیز به حالت قبل برمیگشت

چند روزی بود که رفتار همه یه جور مشکوکی شده بود، پچ پچ های ریز پدر و مادرم رو میشنیدم اما تا من میرفتم پیششون دست از حرف زدن برمیداشتن، چشمهای نمدار مادرم پر از نگرانی بود و پدرم همدردی تو عمق چشماش موج میزد، ارغوان با ترس و دلسوزی خواهرانه نگاهم میکرد، معنی نگاهشون رو نمیفهمیدم

اون روز خیلی ناگهانی امین و سامان اومدن خونمون و گیر داده بودن که همین امروز بریم لواسون باغ بابا بزرگ امین یه هوایی تازه کنیم با تعجب و بی حوصله بهشون گفتم

خل شدین تو این سرما کی حوصله بیرون رفتن داره

نگاهی با استرس بینشون رد و بدل شد

سامان: بابا کپک زدی بس که تو خونه نشستی، حالا که بعد از عمری سالار خان خسیس خان (پدر بزرگ امین) لطف کردن و با کلی منت کلید باغشون رو دادن به این بدبخت تو نه میاری، بابا سنگ مفت گنجشک مفت بیا بریم دیگه

امین: راست میگه یه هوایی تازه میکنیم توام حالت بهتر میشه

اردلان: بچه ها باور کنید من نمیتونم بیام، دلو دماغ ندارم، اعصابم ناراحته سفر رو هم به کام شما تلخ میکنم شما برید خوش بگذره

امین نگاه دلخوری بهم انداخت: دستت درد نکنه دیگه آقا اردلان دوستاتو چه جوری شناختی، اینکه تو این شرایط تنها ولت کنن برن پی عشق و حال نه داداش ما هم نمیریم

دستمو روی شونش گذاشتم و دلجویانه گفتم

من حالم اصلا خوب نیست ببخش منو داداش اگه حرفی میزنم باعث رنجشتون میشه

امین: دیگه از این حرفا نزن که شاکی میشم ما برادریم، برادر تو مشکلات و سختیها برادرشو رها نمیکنه

بعد از رفتنشون به فکر فرو رفتم رفتار اونها هم مشکوک بود این پیشنهاد بی مقدمه برای رفتن به باغ مثل پیشنهاد فرار به یه مجرم تحت تعقیب بود، دیگه مطمئن شدم که همه، چیزی رو از من پنهان میکنن با صدای بلند تلویزیون رشته افکارم پاره شد با غرغر در اتاق رو بستم و خودمو پرت کردم رو تخت

ادامه دارد

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥



پنجره | قسمت اول ◄
پنجره | قسمت دوم ◄
پنجره | قسمت سوم ◄
پنجره | قسمت چهارم ◄
پنجره | قسمت پنجم ◄
پنجره | قسمت ششم ◄
پنجره | قسمت هفتم ◄
پنجره | قسمت هشتم ◄
پنجره | قسمت نهم ◄
پنجره | قسمت دهم ◄
پنجره | قسمت یازدهم ◄
پنجره | قسمت دوازدهم ◄
پنجره | قسمت سیزدهم ◄
پنجره | قسمت چهاردهم ◄
پنجره | قسمت پانزدهم ◄
پنجره | قسمت شانزدهم ◄
پنجره | قسمت هفدهم ◄
پنجره | قسمت هجدهم ◄
پنجره | قسمت نوزدهم ◄
پنجره | قسمت بیستم ◄
***
پنجره | قسمت بیست و یکم ◄
پنجره | قسمت بیست و دوم ◄
پنجره | قسمت بیست و سوم ◄
پنجره | قسمت بیست و چهارم ◄
پنجره | قسمت بیست و پنجم ◄
پنجره | قسمت بیست و شیشم ◄
پنجره | قسمت بیست و هفتم◄
پنجره | قسمت بیست و هشتم ◄

وقتی که خواسته مُرده ای برآورده نمی شود



*oOoOoOoOoOoO*

برو بچ با توجه به اسم و عنوانی که گذاشتیم برای این سری داستانا ؛ اون کسایی که میترسن یا میدونن بعدن اذیت میشن نخونن لطفا

*oOoOoOoOoOoO*
ماجرا در ارتباط با مردی است که هفده سال قبل از دنیا رفته بود. “می” زنی است که این ماجرا را تعریف می کند که در ارتباط با پدرشوهرش می باشد. او تعریف کرد که چگونه پدرشوهرش قبل از مرگش تکه کاغذی را درون جعبه ای در کشوی میز کارش مخفی کرده بود. هیچ یک از اعضای خانواده قبل از مراسم تشییع جنازه و خاکسپاری از وجود این کاغذ اطلاعی نداشتند

از قرار معلوم آن کاغذ یک رهنمود و دستور از سوی مرد بود. مراسم تشییع جنازه در سالن مخصوص برگزاری این مراسم صورت گرفت. بعد طبق آداب و رسوم چینی ها، تابوت متوفی را به مدت پنج روز در سالن نگه داشتند تا دوستان و اقوامی که نتوانسته بودند در مراسم شرکت کنند، به دیدن او بیایند و تسلیت بگویند. رسم براین بود که پسرها و مردهای خانواده شب ها را در سالن سپری کنند و مراقب تابوت باشند

همان شب اول، نیمه های شب در سکوت مطلق، ناگهان تمام چراغ ها خود به خود خاموش شد! مردان خانواده تصور کردند که فیوز پریده و یکی از آنها به سراغ جعبه برق رفت تا مشکل را برطرف سازد ولی فیوز مشکلی نداشت. به هر حال این جریان سه مرتبه دیگر تکرار شد. کم کم همه به وحشت افتادند و یکی از پسرها سعی کرد با پدرش به نحوی صحبت کند. در نتیجه به محراب رفت و گفت: پدر، خواهش می کنم این کارها را نکن

ما همگی به وحشت افتاده ایم

بعد، همه چراغها را خاموش کردند، به جز یک لامپ مهتابی را

پس از مدتی دوباره همان اتفاق تکرار شد
آنها عودی را سوزادند و به پدرشان گفتند: پدرجان، هرچه می خواهی ، بگذار ما هم بدانیم
شاید دوست داری همه چراغها خاموش باشند. در نتیجه ما همه چاغها را خاموش کرده ایم. به جز یک لامپ مهتابی را
پس لطفا ما را نترسان


بعد از آن دیگر اتفاق خاصی رخ نداد. صبح روز بعد، آنها از یک عکاس حرفه ای دعوت به عمل آوردند تا عکسی از تابوت پدرشان بگیرد. آنها می خواستند یکی از عکسها را به عنوان یادبود نگه دارند و یکی را برای بزرگترین دختر خانواده بفرستد که چون در انگلستان زندگی می کرد، نمی توانست در مراسم حضور یابد
هنگامی که عکاس کارش را آغاز کرد، در کمال حیرت متوجه شد که دوربینش کار نمی کند. از آنجایی که خودش را عکاس حرفه ای و قابلی می دانست، تا حدی خجالت زده شد. در عین حال با این که می خواست از رو نرود، کمی احساس وحشت کرد
بزرگترین پسر دوباره عودی را سوزاند و به پدرش گفت: پدر جان! ما فقط می خواهیم یک عکس از تو بگیریم تا آن را برای دختر عزیزت بفرستیم که در انگلستان زندگی می کند و موفق به حضور در مراسم نشده است


بعد از آن از عکاس تقاضا کردند که دوباره امتحان کند و این مرتبه مشکلی پیش نیامد

بعدا مراسم خاکسپاری نیز به خوبی و خوشی انجام شد. چند روز بعد از پایان مراسم وقتی دخترها مشغول مرتب کردن کشوهای میزکار پدرشان بودند
کاغذی را پیدا کردند. آنها تصور می کردند که شاید در این یادداشت کوتاه علت رخ دادن آن اتفاق عجیب و غریب نوشته شده باشد. آنها به محض دیدن یادداشت

دست خط پدرشات را تشخیص دادند. در آن یادداشت، او از تمام اعضای خانواده اش خواهش کرده بود که هیچ یک به خاطر مرگش گریه و زاری نکند. هم چنین درخواست کرده بود که هیچ یک شب را در سالن در کنار تابوتش سپری نکنند

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

مامان همیشه میگه : چای باید خوب دم بکشه
تا عطر و رنگ واقعیشو بفهمی
زود برش داری عطر و رنگش اصل نیست ، دیر برداری میجوشه
چای اگه بجوشه که خوردنی نیست
ولی اگه دم بکشه ، بشینی کنارِ ایوون ، بارون بزنه ، فنجونتو بگیری دستت ، گرماشو حس کنی ، اونوقته که لذت داره

دوست داشتنم همینه
عجله نکن ، لفتش هم نده ، بذار خـوب دم بکشه